Meezeilen op een tweemastschoener langs de Schotse westkust en iedere dag wandelen op een ander eiland. Een topcombinatie! Het lijkt je super, als liefhebber van de zee én fan van het Schotse landschap. Maar ja, je bent in je eentje. En wordt dat dan wel leuk, met allemaal mensen die je niet kent, op een beperkte oppervlakte. Best spannend ...
Gelijkgestemden
Goed nieuws: die vraag krijgen we vaker en achteraf horen we eigenlijk altijd dat het ontzettend goed is bevallen. Hoe dat komt? Dat begint al bij de aard van de reis. Je treft gelijkgestemden: je medereizigers kozen net als jij bewust niet voor een all inclusive trip naar een vijfsterrenresort. Je gaat mensen ontmoeten met dezelfde interesses en verwachtingen. Mensen die hun wandelschoenen hebben ingepakt. Die erover nagedacht hebben of hun regenkleding wel geschikt is voor het Schotse klimaat en het leven aan boord. Die prachtige verhalen kunnen vertellen over eerdere reizen. Over bestemmingen die nog op jouw verlanglijstje staan of juist plekken waar je zelf ook bent geweest. Tijdens die eerste kennismaking met de andere reisgenoten op weg naar het schip zijn dat vaak gemakkelijke gespreksonderwerpen om eenvoudig met elkaar in contact te komen.
Het leven aan boord
En hoe gaat het dan verder? Je zit tenslotte samen op een kleine oppervlakte en komt elkaar de hele tijd tegen. Dat klopt inderdaad. Voor iemand die het liefst alleen is en een gezellig praatje bij voorkeur uit de weg gaat, is zo’n reis niet echt een goede keuze. Aan boord is er nu eenmaal van alles wat je samen doet. Daaromheen is er echter ook ruimte om in je eentje aan de reling te staan, op het dek te zitten, in het kluivernet te liggen, in een hoekje een boekje te lezen, of naar je kooi te gaan wanneer je daar even behoefte aan hebt.
Van alles te doen
Aan boord ontstaat er binnen de groep al snel een soort taakverdeling. Het is heel leuk om te zien hoe dat werkt en dát het werkt. De een schept het eten op, de ander is een opruimer, weer een ander is sterk en werpt zich op om de anderen van het schip op de wal te helpen (en andersom) wanneer het eb is en er geklommen moet worden via een smal trapje. Er komen zeilerhijsers, touwenoprollers en noem maar op. Iedereen pakt wel iets op om te doen wat bij hem of haar past.
Samen genieten
Natuurlijk zijn er altijd mensen met wie het net iets beter of net iets minder goed klikt. Dat is overal zo en dat voegt zich eigenlijk altijd vanzelf. Vooral omdat er dan opeens een groep dolfijnen is die tijdenlang met het schip meezwemt. Of een vreselijke stortbui die iedereen doorweekt. Een storm (met zeeziekte) of een prachtige wandeling op een zonovergoten eiland. Je maakt het allemaal sámen mee. En al die belevenissen zorgen voor een bijzonder saamhorigheidsgevoel dat de verschillen tussen de reisgenoten overbrugt. Kortom: meezeilen, daar krijg je vast geen spijt van!